മഴ നനഞ്ഞെത്തിയ സന്ധ്യയിത്
പൊന്നു പൂത്ത കണിക്കൊന്നകള്‍ സാക്ഷി
നിമിഷങ്ങളുടെ പദവിന്യാസ
ത്തിലൂടെയിന്നു പൗര്‍ണമി
നാണം പൂണ്ടെത്തുന്നു
അമാവാസിക്കും പൗര്‍ണമിക്കും
ഇടയില്‍ കുരുങ്ങി പോയ മനസ്സ്
ചുടുചോരയില്‍ കുതിര്‍ന്ന
മണ്ണില്‍ നിന്നും നിന്റെ
ശിരസ്സുയര്‍ത്തി വെയ്ക്കാന്‍
എന്‍റെ ആവനാഴിയിലെ
അവസാനത്തെ ഒരമ്പ്
ചുമരുകളുമായുള്ള സംവാദ
ങ്ങളാണിനി കളിക്കൂട്ടുകാര്‍
വിളര്‍ത്ത കാവല്‍ക്കാര്‍
ഓര്‍മ്മകളില്‍ വിരുന്നുണ്ണുന്ന
വെള്ളിമേഘങ്ങളുടെ നിഴല്‍
വീണു തണല്‍ വിരിച്ച
എന്‍റെ ഗ്രാമവീഥികളും
അമ്മയുടെ നേര്‍ത്ത വിരല്‍
തുമ്പിലൂറുന്ന വാത്സല്യ സ്മൃതികളില്‍
ചാലിച്ചെടുത്ത മോഹങ്ങളൊക്കെയും
നഖമുനകളാല്‍ ഞാനീ
നരച്ചമുഖങ്ങളില്‍ കോറിയിടുന്നു
1 comment:
അമാവാസിക്കും പൗര്‍ണമിക്കും
ഇടയില്‍ കുരുങ്ങി പോയ paavam മനസ്സ്...
Post a Comment