പ്രണയത്തില് വാശി
പാടില്ലെന്ന് പഠിച്ചത്
വൈകിയാണ്
എന്തായിരുന്നു വാശി
ഇനി ഓര്ക്കില്ലെന്നും
സംസാരിക്കില്ലെന്നും
എന്നേയ്ക്കുമായി മറക്കുമെന്നുമുള്ള
ഉഗ്ര ശപഥങ്ങള്
പക്ഷേ ഓര്മ്മകള്ക്ക്
കപ്പം കൊടുക്കുന്നത്
ഞാനല്ലെന്ന തിരിച്ചറിവ്
വേറെ ഒരു മുഖവും
മനസ്സില് തെളിഞ്ഞതേയില്ല
കേള്ക്കാന് കൊതിച്ചത്
ഒരേയൊരു സ്വരം മാത്രം
പിണക്കത്തിന്
മുമ്പത്തേക്കാള് തീവ്രമായി
മനസ്സില് നിറയുന്ന പ്രണയം
വിലകൊടുത്തു വാങ്ങിയ
അസ്വസ്ഥതകള്
ഫോണില് ഓരോ മണി മുഴങ്ങുമ്പോഴും
നെഞ്ചില് ആളുന്ന തീ
നീയല്ലെന്നറിയുമ്പോള്
നെരിപ്പോടില്
കൊടുങ്കാറ്റിന്റെ വേരുകള്
ഒടുവില് വാശിയുടെ
അണക്കെട്ട് നെടുകെ
പിളര്ന്നത് ഞാനായിരുന്നു
സ്നേഹത്തിന് മുമ്പില്
തോറ്റു കൊടുക്കുന്നവരാണ്
ജയിക്കുന്നതെന്ന സത്യം
നിനക്കറിയില്ല
അതായിരിക്കാം
നീ വാശി വെടിയാന് തയ്യാറാവാതിരുന്നത്
എന്നത്തെയും പോലെ ഇവിടെയും
ഞാന് തോറ്റു പോയിരിക്കുന്നു
Friday, July 6, 2012
Tuesday, July 3, 2012
നിന്നെ പിരിയാന് ഞാനാഗ്രഹിച്ചിരുന്നില്ല
നിന്നെ പിരിയാന് ഒരിക്കലും
ഞാനാഗ്രഹിച്ചിരുന്നില്ല
പക്ഷേ നീയിടയ്ക്കിടെ
കളിയായോ കാര്യമായോ
എന്നെ മറന്നു പോകുന്നു
എന്നു പറയുന്നത്
സഹിക്കാനും എനിക്ക്
കഴിയുമായിരുന്നില്ല
നിന്നെ പിരിഞ്ഞപ്പോഴാണ്
കരയ്ക്കിട്ട മത്സ്യം പോലെ
എന്റെ ഹൃദയം ഓരോ നിമിഷവും
പിടഞ്ഞു കൊണ്ടിരിക്കുന്നത്
ഞാന് തിരിച്ചറിഞ്ഞത്.
നേരം പുലരുമ്പോഴും
ഇരുളുമ്പോഴും
നിന്നെ വിളിക്കാന് പല
തവണ ഫോണില്
വിരലുകളമര്ത്തി
ഞാന് പിന്തിരിഞ്ഞത്
പരിഭവമോ കലഹമോ
നിറയുന്ന ഒരു വാക്ക്
നിന്നില് നിന്നും വീണുപോയാല്
താങ്ങാന് കരുത്തില്ലാതെയായിരുന്നു.
നിനക്കറിയാം നിന്നെ
പിരിഞ്ഞു എനിക്ക് ജീവിക്കാന്
കഴിയില്ലെന്നും നിന്റെ ഓര്മ്മകളില്
എത്രത്തോളം ഞാന് വേദനിക്കുമെന്നും
എന്നാലും എന്റെയും നിന്റെയും
വാശി നമ്മെ വീണ്ടും വീണ്ടും
കൊടിയ നൊമ്പരങ്ങളിലേക്കും
അകലങ്ങളിലേക്കും
വലിച്ചിഴയ്ക്കുകയാണ്
നീയും ജയിക്കില്ല
ഞാനും ജയിക്കില്ല
നമ്മള് രണ്ടുപേരും
ഒരുപോലെ ഉരുകുകയാണ്
ഒരുപോലെ സ്നേഹിക്കുകയാണ്
അകന്നന്നു പോകുമ്പോഴും
നിന്നെ വെറുക്കാന്
നിന്നെ സ്നേഹിക്കാതിരിക്കാന്
എനിക്ക് കഴിയുകയില്ല
അത്രത്തോളം നിന്നെ ഞാനും
നീ എന്നെയും സ്നേഹിക്കുന്നുണ്ട്.
എങ്കിലും നമ്മള് അകന്നു പോവുകയാണ്
ഈ സ്നേഹം മരണം വരെ പിന്തുടരുന്ന
ഒരു വേദനയാവുകയാണ്
ഞാനാഗ്രഹിച്ചിരുന്നില്ല
പക്ഷേ നീയിടയ്ക്കിടെ
കളിയായോ കാര്യമായോ
എന്നെ മറന്നു പോകുന്നു
എന്നു പറയുന്നത്
സഹിക്കാനും എനിക്ക്
കഴിയുമായിരുന്നില്ല
നിന്നെ പിരിഞ്ഞപ്പോഴാണ്
കരയ്ക്കിട്ട മത്സ്യം പോലെ
എന്റെ ഹൃദയം ഓരോ നിമിഷവും
പിടഞ്ഞു കൊണ്ടിരിക്കുന്നത്
ഞാന് തിരിച്ചറിഞ്ഞത്.
നേരം പുലരുമ്പോഴും
ഇരുളുമ്പോഴും
നിന്നെ വിളിക്കാന് പല
തവണ ഫോണില്
വിരലുകളമര്ത്തി
ഞാന് പിന്തിരിഞ്ഞത്
പരിഭവമോ കലഹമോ
നിറയുന്ന ഒരു വാക്ക്
നിന്നില് നിന്നും വീണുപോയാല്
താങ്ങാന് കരുത്തില്ലാതെയായിരുന്നു.
നിനക്കറിയാം നിന്നെ
പിരിഞ്ഞു എനിക്ക് ജീവിക്കാന്
കഴിയില്ലെന്നും നിന്റെ ഓര്മ്മകളില്
എത്രത്തോളം ഞാന് വേദനിക്കുമെന്നും
എന്നാലും എന്റെയും നിന്റെയും
വാശി നമ്മെ വീണ്ടും വീണ്ടും
കൊടിയ നൊമ്പരങ്ങളിലേക്കും
അകലങ്ങളിലേക്കും
വലിച്ചിഴയ്ക്കുകയാണ്
നീയും ജയിക്കില്ല
ഞാനും ജയിക്കില്ല
നമ്മള് രണ്ടുപേരും
ഒരുപോലെ ഉരുകുകയാണ്
ഒരുപോലെ സ്നേഹിക്കുകയാണ്
അകന്നന്നു പോകുമ്പോഴും
നിന്നെ വെറുക്കാന്
നിന്നെ സ്നേഹിക്കാതിരിക്കാന്
എനിക്ക് കഴിയുകയില്ല
അത്രത്തോളം നിന്നെ ഞാനും
നീ എന്നെയും സ്നേഹിക്കുന്നുണ്ട്.
എങ്കിലും നമ്മള് അകന്നു പോവുകയാണ്
ഈ സ്നേഹം മരണം വരെ പിന്തുടരുന്ന
ഒരു വേദനയാവുകയാണ്
Subscribe to:
Posts (Atom)