പുഴ ചിരിക്കുകയാണ്

ഇരുട്ട് നിശ്ചലമായൊരു
പുഴ പോലെ ഈ മുറിയില്‍
നിറഞ്ഞു നില്‍ക്കുകയാണ്.
ആകാശവുമായി എന്നെ
ബന്ധിപ്പിച്ചിരുന്ന
പട്ടത്തിന്‍റെ നൂലും
പൊട്ടിപോയിരിക്കുന്നു.

ഇനിയെനിക്ക് ആകാശത്തിന്‍റെ
സ്വപ്‌നങ്ങള്‍ പങ്കു വെക്കാനാവില്ല.
ഇരുട്ടില്‍ തനിച്ചിരുന്നു
കരയാനുമാകില്ല.
ഇന്ന് സന്ധ്യക്ക്‌ ഞാന്‍
പുഴയോട് പറഞ്ഞു:
ഇനിയെന്നെ വെറുതെ വിടുക
കണ്ണീരെല്ലാം എനിക്ക് നല്‍കി
നീ ചിരിയും കൊണ്ടോടുകയാണ്.

എനിക്കും ചിരിക്കണം
അര്‍ത്ഥമൊന്നുമില്ലാത്ത
ശൂന്യമായ ഒരു ചിരി
അതിലീ ജീവിതത്തിന്‍റെ
നിസ്സഹായതയും ദൈന്യതയും
ഞാന്‍ വീണ്ടുമറിയും.